top of page
Zdjęcie autoraKW KRUK I WSPÓLNICY

Ustawa antyzatorowa – antidotum na opóźnienia w płatnościach

Brak płynności finansowej spowodowany opóźnieniami w płatnościach ze strony kontrahentów, to najczęściej spotykany problem, na który od lat skarżą się przedsiębiorcy, szczególnie ci z obszaru małych i średnich firm. Rozwiązaniem ma być tzw. ustawa antyzatorowa – czyli ustawa mająca ograniczyć zatory płatnicze.

Ustawa obowiązuje od 1 stycznia 2020 r. i ma na celu przede wszystkim ograniczenie sytuacji, w której duże firmy, o stabilnej sytuacji finansowej, narzucają słabszym kontrahentom wydłużone terminy płatności lub nie płacą w ustalonym terminie. Takie postępowanie wywołuje cały szereg negatywnych konsekwencji m.in. brak środków na zapłaty dla dostawców, nieterminowe wypłaty wynagrodzeń pracowniczych, opóźnienia w spłacie rat kredytów czy innych opłat związanych z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa. W skrajnych przypadkach zatory płatnicze mogą doprowadzić nawet do upadku firmy. Finalnie, w konsekwencji tego zjawiska cierpi wzrost gospodarczy.


Ustawa antyzatorowa uwzględnia zarówno wnioski uzyskane podczas konsultacji społecznych jak również już sprawdzone rozwiązania obowiązujące w innych krajach Europy takich jak Holandia, Francja czy Wielka Brytania.


Główne rozwiązania ustawy przygotowanej przez Ministerstwo Przedsiębiorczości i Technologii to przede wszystkim skrócenie terminów zapłaty, możliwość odstąpienia od umowy, gdy termin zapłaty przekroczy 120 dni, ale także uprawnienie Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów do nakładania kar finansowych na przedsiębiorstwa generujące największe zatory, zobowiązanie firm do raportowania swoich praktyk płatniczych do MPiT oraz ulga w PIT i CIT na złe długi. Więcej szczegółów na temat tych oraz pozostałych zmian przedstawiono poniżej:

  • skrócenie terminu zapłaty w transakcjach, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny, do 30 dni, (wyjątek stanowią podmioty lecznicze, dla których termin zapłaty nie może przekraczać 60 dni),

  • wprowadzenie ustawowego obowiązku stosowania, maksymalnego 60-dniowego terminu zapłaty w transakcjach, w których wierzycielem jest mikro, mały lub średni przedsiębiorca, a dłużnikiem duży przedsiębiorca - przedsiębiorca niebędący mikroprzedsiębiorcą, małym przedsiębiorcą ani średnim przedsiębiorcą, pod rygorem nieważności zapisu umownego przewidującego dłuższy termin zapłaty,

  • zobowiązanie przedsiębiorców będących podatnikami, których dane indywidualne podlegają publikacji przez Ministra Finansów (grupy kapitałowe i podatników, których przychód przekracza rocznie 50 mln euro), do przekazywania ministrowi właściwemu do spraw gospodarki corocznego sprawozdania o stosowanych terminach zapłaty,

  • wprowadzenie kar administracyjnych nakładanych przez Prezesa UOKiK na przedsiębiorców, którzy nadmiernie opóźniają płatności i tym samym kredytują swoją działalność kosztem kontrahentów (informacje o ukaranych podmiotach będą publikowane). Zawiadomienie, że kontrahent nie płaci na czas, będzie mógł złożyć do UOKiK każdy. Na skutek złożonego zawiadomienia urząd sprawdzi historię płatności podmiotu z dwóch lat poprzedzających wszczęcie postępowania. Do obliczenia wysokości kary posłuży specjalny wzór uwzględniający zarówno wartość przeterminowanych świadczeń jak również okres opóźnienia z zastosowaniem stawki odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych,

  • wprowadzenie zasady, że w razie sporu, to dłużnik będzie musiał udowodnić, że termin zapłaty nie jest rażąco nieuczciwy, z zastrzeżeniem, że wierzyciel może żądać ustalenia, że termin zapłaty był wobec niego rażąco nieuczciwy w ciągu 3 lat od dnia, w którym nastąpiła lub miała nastąpić zapłata,

  • uzupełnienie katalogu czynów nieuczciwej konkurencji o działanie polegające na nieuzasadnionym wydłużaniu terminów zapłaty za dostarczone produkty lub wykonane usługi w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji,

  • wprowadzenie możliwości odstąpienia przez wierzyciela od umowy lub wypowiedzenia umowy, gdy termin zapłaty został ustalony w umowie i jest nadmiernie wydłużony, a ustalenie tego terminu było rażąco nieuczciwe wobec wierzyciela tj. termin przekracza 120 dni liczonych od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi,

  • uproszczenie procedury zabezpieczającej dla roszczeń o wartości nie wyższej niż 75 tys. zł, co nastąpi przez ułatwienie wykazania interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia wobec powoda dochodzącego zapłaty wynagrodzenia z tytułu transakcji handlowej oraz możliwość wydania postanowienia o zabezpieczeniu w postępowaniu upominawczym przez referendarza sądowego,

  • wprowadzenie zakazu zbywania prawa do rekompensaty w przypadku dokonania cesji wierzytelności na osoby trzecie,

  • wprowadzenie możliwości pomniejszenia przez wierzyciela podstawy opodatkowania (podatku PIT i CIT) o kwotę wierzytelności, jeżeli wierzytelność ta nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (tzw. ulga na złe długi),

  • nałożenie na dłużnika obowiązku doliczenia do podstawy opodatkowania (podatek CIT i PIT) kwoty nieuregulowanego zobowiązania, jeżeli zobowiązanie nie zostało uregulowane w terminie 90 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w fakturze (rachunku) lub umowie,

  • wzrost odsetek za opóźnienia w transakcjach handlowych do 11,5 %,

  • zróżnicowanie wysokości rekompensaty za koszty odzyskiwania należności ze względu na wartość świadczenia pieniężnego:

- 40 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego nie przekracza 5000 zł,

- 70 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest wyższa od 5000 zł, ale niższa niż 50 000 zł,

- 100 euro – gdy świadczenie pieniężne jest równe lub wyższe od 50 000 zł.

Commenti


KW KRUK AND PARTNERS
bottom of page